3D printer ξεγέλασε τον αισθητήρα δακτυλικών αποτυπωμάτων του Samsung Galaxy S10!

3D printer ξεγέλασε τον αισθητήρα δακτυλικών αποτυπωμάτων του Samsung Galaxy S10!
ired.gr

Φέτος, σε επίπεδο αισθητήρων δακτυλικών αποτυπωμάτων, αναμένεται να γίνει πολύ μεγάλη και ευρεία χρήση του νέου αισθητήρα υπερήχων της Qualcomm, ονόματι 3D Sonic Sensor.

Το πρώτο κινητό το οποίο φέρει αυτόν τον αισθητήρα είναι το Samsung Galaxy S10, και πολλοί χρήστες προσπαθούν να τον...κερδίσουν με όποιο τρόπο μπορούν.

Ένας εξ’αυτών, λοιπόν, παρουσίασε έναν πάρα πολύ πειστικό τρόπο προκειμένου να ξεγελαστεί ο αισθητήρας. Έβγαλε μια φωτογραφία του δακτυλικού αποτυπώματος με το οποίο είναι κλειδωμένο το Galaxy S10 από ένα αντικείμενο όπως είναι ένα ποτήρι κρασιού, προσέθεσε λίγο βάθος σε αυτό σε ένα πρόγραμμα τρισδιάστατης επεξεργασίας, και το τύπωσε σε έναν 3D printer. Συγκεκριμένα, ο ίδιος χρησιμοποίησε τον Αnycubic Photon 3D printer, ο οποίος κοστίζει κάτι λιγότερο από 450 δολλάρια, ήτοι μισό Samsung Galaxy S10+...

Χρησιμοποιώντας, λοιπόν, το αποτέλεσμα της εκτύπωσης αυτής, το κινητό ξεκλείδωσε.

Διαβάστε επίσης: iPhone XS Max vs. Samsung Galaxy S10+ : Ποιο είναι το ανθεκτικότερο;

Σε θεωρητικό πλαίσιο, ο συγκεκριμένος αισθητήρας είναι ασφαλέστερος, διότι εξετάζει όλες τις λεπτομέρειες του δακτύλου του χρήστη, και δεν ανιχνεύει απλά μια δισδιάστατη εικόνα του. Έτσι, μπορεί να λειτουργεί και σε περιπτώσεις που είναι λερωμένο ή βρεγμένο. Βέβαια, στο συγκεκριμένο πείραμα, ο χρήστης χρησιμοποίησε ως αρχική πηγή μια φωτογραφία δύο διαστάσεων, την οποία πήρε από ένα ποτήρι κρασί, κάτι το οποίο μπόρεσε μετά με μια ελαφρά επεξεργασία να χρησιμοποιήσει για να ανοίξει το κινητό.

Επίσης, κάτι τέτοιο είναι λογικό να συμβαίνει, μιας και δεν είναι δυνατό να επηρεάζεται τόσο πολύ το αποτέλεσμα από την τρίτη διάσταση ως συνισταμένη, από τη στιγμή που αυτή θα αλλάζει συνεχώς ανάλογα με το πάτημα του δακτύλου του χρήστη, και την πίεση την οποία θα ασκεί στην οθόνη.

Όπως και να’χει, όλες οι βιομετρικές τεχνολογίες μπορούν να ξεγελασθούν, το θέμα είναι το πόσο δύσκολο είναι να γίνει κάτι τέτοιο, και το πως μπορεί κανείς να πάρει το αρχικό δείγμα, προκειμένου να το χρησιμοποιήσει. Ειδικότερα, το πως αυτά μπορούν να γίνουν σε ρεαλιστικές και πιο πραγματικές συνθήκες. Από εκεί και πέρα, στη θεωρία όλα γίνονται...